مطالعه برهم کنش یون های سنگین با استفاده از مدل تابع چگالی انرژی ا?سک?ریم

در این پایان نامه به مطالعه برهم کنش یون های سنگین با استفاده از مدل تابع چگالی انرژی اسکریم پرداخته ایم. ابتدا مدل های ساختار هسته ای را توصیف کرده ایم. یکی از روش ها، مدل میکروسکوپی نظریه ی میدان میانگین خودسازگار است که یکی از رهیافت های آن برهم کنش موثر نوع اسکریم می باشد. در این نوع برهم کنش، انرژی هسته ای به صورت انتگرال فضایی چگالی انرژی نوشته می شود. نیروی اسکریم به دلیل سادگی تحلیل و توانایی آن در بازتولید ویژگی های هسته ای در تقریب خودسازگار هارتری- فوک توسعه ی بیشتری یافته است. پارامترهای این برهم کنش با برازش نتایج میدان میانگین هارتری- فوک به داده های تجربی به دست می آیند. مدل تابع چگالی انرژی اسکریم قابلیت اعمال اثرات نیروهای سه جسمی، اسپین، ایزواسپین نوکلئون ها و تراکم ناپذیری ماده هسته ای را در محاسبات ساختار هسته ای و برهم کنش بین هسته ها دارد. در ابتدا به منظور بررسی صحت محاسبات، پتانسیل کل، محل و ارتفاع سد هم جوشی را با استفاده از تابع چگالی انرژی اسکریم محاسبه کرده و با مدل های دیگر مقایسه نموده ایم که نتایج حاصل توافق خوبی با سایر مدل ها دارند. بعلاوه پتانسیل کل را برای چند واکنش با استفاده از نیرو های مختلف اسکریم به دست آورده ایم. می توان مشاهده کرد که با کاهش تراکم ناپذیری هسته ای، ارتفاع سد هم جوشی کاهش می یابد که نشان دهنده ی اهمیت ماده هسته ای در برهم کنش یون های سنگین می باشد. همچنین محل و ارتفاع سد برهم کنش هم جوشی را پارامتری کرده ایم که مقادیر حاصل از فرمول پیشنهادی به مقادیر تجربی نزدیک و خطای مطلق آن کمتر از سایر روابط تحلیلی مورد بررسی است. در پایان، سطح مقطع هم جوشی را برای چند واکنش با استفاده از نیروی اسکریم محاسبه کرده ایم که توافق نسبتاً خوبی با نتایج تجربی دارند. اختلافی در نواحی پایین سد با مقادیر تجربی وجود دارد که می تواند ناشی از چشم پوشی از اثرات مدهای برانگیخته مختلف دورانی و ارتعاشی و اثرات انتقال نوکلئون ها باشد.